පෙර දා මහ රෑ මා සිහිලැල් උර මඩලේ
මුහුණ හොවාගෙන ලසොවින් වැළපුන
ඔබේ විඩාපත් නෙතින් ගලා ගිය
කදුලක කැලලක් ඉතිරි වෙලා
උරහිස තැවරී වියැළුණු කදුලෙන්
ඔබගේ සුනරුත් පැතුමක ගිලි ඇත
සදා දැවෙන්නෙමි ඒ ගින්නෙන්
ඔබහට පෙම් කල යුගය නිමා කර
වෙන් වී යන්නට දවස පැමිණ ඇත
සමාව දෙන් මට සෙනෙහෙ සිතින්
පෙර දා මහ රෑ.....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment