පෙම් කවක් ලියු ඔබ සිත් අහසේ
එය මකා දමාගිය හැටි රහසේ
නුබ මෙතෙක් රැදී හුන් මා මනසේ
පෙමු පුරාවතක් නිමා කරන්නද මා කෙලසේ
නුඹ යන්නම යන්නම යනවා නම්
මට ඉන්න කියන්නට බැහැනේ ඉතින්
යලි එන්නම එන්නම හිතුනේ නම්
නුඹ එන්න එපා මගේ හිත තහනම්
හුරතලෙන් දැවටිලා මගේ ලඟින්
දුන් සතුට එපමණද මට පවසන්
සඳ එලිය පොළවටයි හිමි වුයේ
සඳ අහසේ රෑදුනාද රත්තරනේ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment