මහා වැස්සක පෙර ණිමිති පෙනෙනවා
කව්ලුව අතරින් හිරි කඩ එනවා
මල් පැනි වඩියක උනුසුම ලබනට
යන්නට ඔනෑ කඩමංඩිය වෙත
කබාය ඉරිලා ඊට කමක් නැත
කව්රු බලන්නද කව්රු දකින්නද
මා දැන් මහළු වියේ මා දැන් මහළු වියේ
පාරට බස්සම නොවැ සීතල වැඩි තනිකම ඊට වැඩී
හිරි පොද වැස්සෙ එකම කුඩය යට
තෙරපි තෙරපි අර යුවලක් යන හැඩ
මමත් ඔහොම ගිය හැටි මතකයි මට හොද හැටි මතකයි
මී විතකින් ගත උනුසුම් වූ වද සිත උනුසුම් වේදෝ
එපා එපා මී විත මගෙ දෙතොලට
එපා එපා මී විත මගෙ දෙතොලට
ආපසු මගෙ කුටියට යනවා මා අපසු යනවා
කබාය ඉරිලා ඊට කමක් නැත
කව්රු බලන්නද කව්රු දකින්නද
මා දැන් මහළු වියේ මා දැන් මහළු වියේ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment